Verliefd op God

Als het gaat om tijd met God doorbrengen, dan komt het volgens mij op discipline aan. Ik moet er prioriteit aan geven in mijn dagplanning en het dan gewoon gaan doen. En als christelijke moeder wíl ik het ook doen. Ik wil daarin een goed voorbeeld zijn. Want hoe kan ik geloofsopvoeding geven als ik me er zelf niet in verdiep?

Maar eigenlijk is het niet een kwestie van discipline en prioriteit alleen. Het is vooral een kwestie van liefde.

Weet jij nog het eerste moment dat je je kind vast hield?

Ik las laatst weer eens het boek “Te gekke liefde” (vertaling van ‘Crazy Love’) van Francis Chan. Het is echt een mindblowing boek. Die moet je na een paar jaar sowieso weer lezen. Dus dat deed ik. Wederom mijn gedachten op z’n kop. Zoveel rake dingen die hij zegt en daarmee zo confronterend. Chan vertelt over Carla, de oma van zijn vrouw, die elk moment van de dag wel wilde doorbrengen met haar Hemelse Vader. Op haar knieën bidden aan haar bed. Carla was zelfs liever niet bij een theatervoorstelling, omdat ze haar tijd beter wilde besteden in gebed met Jezus. Chan gebruikte haar als voorbeeld hoe het is om verliefd te zijn op iemand. Je wilt elk moment wel met diegene doorbrengen. Je wilt alles wel doen, al je geld ervoor geven. Als je verliefd bent kan je niet anders dan denken aan diegene. Wat een geweldig gevoel!

Maar dat gevoel van verliefdheid, gaat volgens mij over in ‘houden van’. Niet een gezapig ‘houden van’, niet sleur, maar écht houden van. Het raakt me dat Henri Nouwen zegt dat God “jouw vader, jouw moeder, jouw broer, jouw zus, jouw minnaar, jouw levenspartner, ja zelfs jouw kind” is. Zo dichtbij staat Hij! Zoveel liefde kan je voor Hem voelen. Weet jij nog het eerste moment dat je je kind vast hield? Weet je nog die liefde die je toen voelde? Dat gevoel van verliefdheid, komt dan wel goed in de buurt, he?

Stel je eens voor. De God van het heelal, die de wereld schiep, die jou schiep, die jou liefheeft. Hij wil ook dat jij hem liefhebt, net als je de mensen die zo naast je staan. De mensen die je het meest lief hebt.

God zien als een kind is voor mij een nieuwe gedachte. Dat ik voor hem mag zorgen, zoals ik voor Anouk doe. Aandacht aan Hem geven, zoals ik aandacht aan Anouk geef. Wandelen met Hem, zoals ik vanmorgen in de regen met Anouk deed.

Hallo, ik leef omdat Hij dat wilde! Hij verdient het dat ik mijn leven met Hem deel.

Als ik eerlijk ben voelt het zorgen voor Anouk soms best wel een beetje als ‘moeten’. Die luiers verschonen zijn niet altijd een pretje. En als ze ziek is kom je geen reet vooruit (voordeel: lekker knuffelen op de bank wil ze dan wel!).  Maar meestal doe ik het omdat ze gewoon mijn dochter is en ik houd van haar. God is gewoon mijn vader en ik houd van Hem. Het is goed en fijn om met Hem tijd door te brengen. En hallo, ik leef omdat Hij dat wilde. Hij verdient het dat ik mijn leven met Hem deel. Soms een beetje ‘moeten’, een beetje discipline en soms gewoon omdat ik van Hem houd!

Vrijdag lees je wat ik ga doen om meer tijd met God door te brengen. Stay tuned (dat kan trouwens door hiernaast je e-mailadres in te vullen, dan ben je direct op de hoogte!)

Francis Chan, Te gekke liefde (Crazy Love), 2010

Henri Nouwen, Een parel in gods ogen (Life of the beloved), 2005, pag. 30