“Dat zou ik nóóit doen!”
Goede voornemens. Laten we het daar eens over hebben. Heb je die van begin dit jaar nog een beetje waar kunnen maken?
Ik neem me meestal aan het begin van het jaar niets meer voor. Maar wel aan het begin van een nieuwe fase in mijn leven. Bijvoorbeeld voordat ik moeder werd. Ja joh, zó veel goede voornemens, ik weet de helft niet meer. Gelukkig heb ik hele fijne vriendinnen die me daar nog wel eens aan herinneren.
Zo moest ik opbiechten dat ik haarbandjes – met veel te grote strik – toch stiekem wel heel leuk vind op het kale hoofdje van Anouk. Ik had me voorgenomen dat nóóit te doen. Wat een onzin zo’n ding op haar kop. Mja. Het staat toch wel heel schattig…
En ik moest ook opbiechten dat ik toch best wel wat #babyspam van Anouk op mijn Instagram zet. Een vriendin hielp me er nog even aan herinneren dat ik vooraf had gezegd heel discreet met social media om te gaan en helemaal géén foto’s van mijn kind online te zetten. Ahum. Nouja, het is toch ook discreet als je gewoon héle mooie foto’s van je héle mooie dochter online zet? Ja toch? En mijn account is privé, dus ja… *kuch kuch*
Ben ik de enige? Of herken je dit bij jezelf of bij andere ouders?
Welke voornemens had jij of hadden zij die niet uitkwamen? Zijn er ook voornemens wél gelukt?
Woensdag schrijf ik over een voornemen dat me blijft achtervolgen. Ik denk dat ik dit voornemen zeker terug ga lezen in jullie reacties. Ik ben benieuwd!
PS. Ja, de foto is een foto van Anouk. En nee, ik zal niet meer een foto van haar bij een blog zetten. Echt niet. Echt.
“Na één week op z’n eigen kamer”
“Gewoon laten huilen”
😉
Haha! Ja, die laten huilen herken ik!
Áltijd consequent zijn
Hihi
Oh ja! Die ken ik ook! #fail 😛
Elke maand een avond met z’n tweetjes op stap. Moest toch prima te doen zijn??? 😅
Ik heb nog geen kinderen, dus zit vol goede voornemens;-)
– Snottebellen altijd direct afvegen
– Kind gewoon even laten huilen
– Veel buitenspelen
– Vaak voorlezen
– Geen schermen, ga gewoon spelen
– Mijn kind nooit snoep geven
– Nooit zeggen: ik heb dit voor m’n baby/peuter gekocht. Hij/zij is echt toe aan dit nieuwe speelgoed (ik vraag me altijd af of dat echt zo is…)
En nu niet zeggen dat ik later wel anders praat;-)
Haha! Prachtig, Joanne! Ik ‘hoor’ mezelf praten! Die laatste is nog een interessante om het eens over te hebben 😉